Przyszłość z wodorem może nadejść – jesteśmy dobrze przygotowani! Rury H2.

Gaz ziemny. Do metanizacji oprócz wodoru, który pozyskuje się ze źródeł odnawialnych, wykorzystywany jest również CO2 z instalacji do przetwarzania biogazu. W ten sposób system wytwarza paliwo odnawialne, które Audi nazywa „e-gazem”. Zużycie paliwa pojazdów Audi modeli g-tron jest dokładnie dokumentowane i w stosunku 1:1 wprowadzane do sieci gazu ziemnego, dzięki czemu można rzeczywiście mówić o neutralnym dla klimatu zużyciu paliwa.

Power-to-Gas

Technologia Power-to-Gas przekształca energię elektryczną wytworzoną z odnawialnych żródeł w energię chemiczną w postać różnych gazów. Woda jest najpierw rozdzielana na wodór i tlen za pomocą elektrolizy i metanizowana  dodatkiem CO2. Rezultatem jest syntetyczny gaz ziemny. W Niemczech można wykorzystać ogólnokrajową infrastrukturę obejmującą ponad 400 000 km sieci gazociągów i ponad 50 podziemnych magazynów gazu ziemnego o obecnej pojemności 23,5 miliarda metrów sześciennych. Rozwój technologiczny w zakresie produkcji wodoru w procesie power-to-gas jest bliski wykorzystania na dużą skalę przemysłową. Zakład pilotażowy ma ruszyć w 2022 r. z pierwszym modułem, po czym nowy moduł ma być dodawany co dwa lata do 2028 r.

Rury Mannesmanna do transportu i magazynowania wodoru

Mannesmann Line Pipe może już teraz zaoferować swoim klientom odpowiednie produkty i rozwiązania do transportu i przechowywania wodoru. Wymagania EIGA, Europejskiego Stowarzyszenia Gazów Przemysłowych, generalnie nie stwarzają żadnych problemów. Kierownictwo sprzedaży w Mannesmann Line Pipe: „Wewnętrzna powierzchnia jest dostarczana bez osadów powierzchniowych zgodnie z ISO 3183, aby zapewnić trwałą odporność do transportu wodoru. Punkty wrażliwe w samym materiale są ograniczone do minimum dzięki gwarantowanej zawartości fosforu i siarki poniżej poziomu w porównaniu do wytycznych EIGA. Ekwiwalent węgla, który również został dodatkowo zmniejszony, zapewnia doskonałą spawalność naszego materiału rurowego. Zapewnia to długą żywotność i prowadzi do niskich nakładów konserwacyjnych.”

Rury H2 z „nawiązką”.

W celu zwiększenia wydajności transportu i magazynowania wodoru idealne są rury o większej wytrzymałości przy mniejszej grubości ścianki. Aby dokładnie ocenić wpływ wodoru na te wyższe gatunki materiałów, które do tej pory prawie nie były badane, przeprowadzono testy na gatunku X70 (zgodnie z API 5L) z pomocą firmy Salzgitter Mannesmann Forschung GmbH. Testy „Slow Strain-Rate Tensile” przeprowadzono na zrywanie  podstawowego gatunku i szwów HFI w warunkach 80 bar wodoru i 80 bar azotu jako medium odniesienia. Wyniki: „Ani na gatunek podstawowy, ani w obszarze spoiny HFI nie było istotnego wpływu wodoru na przebieg krzywych rozciągania, granicę plastyczności ani wytrzymałość na zrywanie, a tym samym na wytrzymałość materiału. W ten sposób zakwalifikowaliśmy również wyższe gatunki do zastosowania jako rury transportowe wodoru.” Końcowy wniosek: „Przyszłość z wodorem może nadejść – jesteśmy dobrze przygotowani!”